Onmenselijke behandeling bij reintegratiebureau
Op mijn 55e, nu bijna twee jaar geleden, werd ik werkloos. Na veel solliciteren heb ik per 1 december een baan gevonden voor 32 uur in mijn oude vak als directiesecretaresse. Voor de overige 9,5 uur moet ik blijven solliciteren, anders raak ik de uitkering voor die uren kwijt. Het UWV is hierin onvermurwbaar, maar dat is ook het enige wat ik op hen heb aan te merken. Waar ik wel veel op heb aan te merken is het reïntegratiebureau. Hoe ze je daar behandelen is ten hemel schreiend. Bij het intakegesprek werd gevraagd wat het me doet dat ik ww ontvang en daar niet voor werk. (Ik heb vanaf mijn 17e jaar in het arbeidsproces gezeten!) In het bijzijn van andere cursisten werd gesuggereerd dat ik solliciteer om het solliciteren en dat ik vast niet van plan was weer te gaan werken. Er werd mij geadviseerd een ander kapsel te nemen, mijn haar te laten blonderen en een andere bril aan te schaffen; dan werd ik vast en zeker meteen aangenomen. Uiteindelijk kreeg ik het advies om bij een begrafenisonderneming te gaan werken, dat vonden ze wel geschikt voor mij. Het lag er duidelijk bovenop dat de mensen van het reïntegratiebureau alleen maar willen scoren. Dat ze daarbij mensen beledigen, die al een heel werkzaam leven achter zich hebben, interesseert ze volgens mij geen fluit. En speel het spelletje maar mee, anders krijg je een negatief rapport en word je gekort op je uitkering.
Telegraaf